มงคลที่ ๙ วินัยที่ศึกษาดีแล้ว เป็นมงคลอันอุดม

เรื่อง สุนัขจิ้งจอกไม่สำรวม

ในอดีตกาลมีฝูงแพะหลายร้อยตัวอาศัยอยู่ในภูเขาใกล้ป่าหิมพานต์ ในกลุ่มฝูงแพะนี้แม่แพะชื่อเมณฑมาตา เป็นแม่แพะที่เฉลียวฉลาดมาก และในป่าใกล้ ๆ กับภูเขา มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งชื่อปูติมังสะ อยู่กับภรรยาชื่อเวณี สุนัขจิ้งจอกทั้งสองตัวได้แอบกัดไปกินแพะหลายตัว วันหนึ่งสุนัขจิ้งจอกปูติมังสะคิดอยากจะกินแม่แพะเมณฑมาตา จึงออกอุบายให้ภรรยาไปตีสนิทเป็นสหายกับแม่แพะและให้บอกว่าปูติมังสะตายแล้ว และชวนมาที่ถ้ำของสุนัขจิ้งจอกเพื่อจะได้จับกิน สุนัขจิ้งจอกภรรยาจึงไปหาแม่แพะเมณฑมาตา ร่ำไห้ว่าสามีตายแล้วจะขอมาอยู่ด้วย แม่แพะบอกว่าสามีของท่านดุร้ายกัดกินญาติของเราตายเสียมาก ขอให้ไปอยู่ที่อื่นเถิดอย่ามาอยู่ที่นี่เลย นางสุนัขจิ้งจอกก็บอกว่าบัดนี้สามีตายแล้วขอให้ช่วยไปเผาศพเถิด แม่แพะก็สงสารไปด้วย สุนัขจิ้งจอกปูติมังสะที่แกล้งทำเป็นนอนตายอยู่เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าก็อดรนทนไม่ได้ยกศรีษะขึ้นดู แม่แพะระมัดระวังตนอยู่แล้วเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบวิ่งหนีไป นางสุนัขจิ้งจอกจึงติเตียนสามีว่า เจ้าผงกศรีษะขึ้นมาในเวลาที่ไม่สมควร ไม่สำรวม จึงทำให้ไม่ได้กินแม่แพะ